Zo, ja! En nu je billen optillen, zonder je rug of benen te gebruiken.

Ik lag op een bankje van gevlochten ijzerdraad vlakbij het Wolderstrand en deed m’n uiterste best de instructies van mijn personal trainer op te volgen. Er gebeurde niets.

Ik snapte wat ze zei, dat was echt het punt niet. Ik kon het gewoon niet doen. Mijn hersenen gaven signalen af als een malle, maar ze kwamen niet aan waar ze moesten aankomen: mijn buikspieren. Of ze kwamen wel aan, maar m’n spieren snapten het niet.

“Lukt het niet?” vroeg ze. “Bijzonder. Dan is er toch iets mis met de aansturing.”

Ik was verbijsterd.

Niet dat ik iets niet kon, dat gebeurt wel vaker.

Maar dat ik iets wilde en m’n brein opdracht gaf en m’n lichaam domweg weigerde. Er waren blijkbaar spieren in mijn lijf die zo waren genegeerd en ontzien de afgelopen decennia, dat ze gewoon niet reageerden.

Briljant om te ervaren.

Mijn rugspieren hadden al die jaren het werk overgenomen. Opeens kwam het me bijzonder logisch voor dat ik makkelijk rugpijn krijg.

Dit doet me natuurlijk meteen denken aan iets anders. We kunnen namelijk ook pijn krijgen van een bepaalde manier van denken.

Een cerebrale overbelasting – zeg maar. Die pijn gaat doen.

Zo ken ik een ondernemer die enorm op z’n vrijheid is gesteld. Regels en procedures zijn niet bepaald een liefhebberij en van een vleugje bureaucratie knalt ie al uit z’n dakpan.

Daar zit natuurlijk een stevige overtuiging onder. Ik weet niet welke en waar die vandaan komt, maar dat het iets te maken heeft met macht en onafhankelijkheid is plausibel.

Als je je ooit bij voortduring enorm bekneld hebt gevoeld door iemand die zeggenschap had over jou, dan kun je op een gegeven moment besluiten dat je geen enkele zeggenschap meer accepteert van anderen.

Prima, hè. Totdat jij alles wat niet overeenkomt met jouw wensen door het filter van zeggenschap gaat zien.

En als je dan iets nodig hebt (afhankelijk bent) van een instelling als een bank of gemeente (die stijf staan van procedures) en jij moet wachten en wachten en dingen gaan niet, dan triggert dat in jou iets ouds waar je allergisch voor bent geworden.

De beste ondernemer had echter niet door dat dit toch echt door zijn eigen filter kwam. Als hij anders zou kunnen denken – en dus anders kijken naar z’n omgeving – dan zou hij heel anders reageren op zo’n langdurig proces.

Maar dat lukte hem niet. Hij heeft zichzelf getraind in een bepaalde manier van denken en een alternatieve manier heeft hij al decennia lang verwaarloosd. Net zoals ik m’n buikspieren.

Het is een kwestie van aansturing. In je brein. Dat vergt bewustwording en training.

Inmiddels is het mij gelukt om te doen wat mijn personal trainer me vroeg. Binnen een week. Dat is hoopgevend, nietwaar?

Dus als jij merkt dat je buitensporig last hebt van iets, misschien helpt een andere manier van denken je dan.

Ook jij kunt dat.

Hartelijke groet,
Manny Moerman

PS
Deze blog ging eerst naar belangstellenden via een driewekelijkse e-mail. Slechts een paar van mijn berichten aan hen verschijnen als blog. Wil jij ook eens per drie weken een leuk mailtje van mij ontvangen? Schrijf je hier in.

PS
Weten hoe anderen mijn coaching ervaren? Lees de reviews.